Na wystawie znajdziemy około 60 rzeźb Marii Papy Rostkowskiej, ale też prace innych artystek. Na "przyjęciu" pojawiły się Katarzyna Kobro, Maria Jarema, Alina Szapocznikow, Magdalena Abakanowicz, Agata Agatowska, Magdalena Więcek, Maria Pinińska-Bereś, Barbara Stańczak, Barbara Falender, Iwona Demko, czy Martyna Pająk.
Tytułowy "haptyczny rezonans materii" ma zwrócić uwagę na rolę zmysłu dotyku i haptyczność jako zjawisko obejmujące całe ciało, ucieleśnioną i somaestetyczną percepcję oraz materię jako aktanta, który nie tylko współdziała w procesie tworzenia, lecz również rezonuje swoją żywotnością w trakcie kontaktu z dziełami.
- Strategia kuratorska bazuje zatem na teorii haptyczności poszerzonej oraz posthumanizmie, a przede wszystkim przekonaniu o współtwórczej roli materii jako nieludzkiego aktora-aktanta w trakcie rzeźbienia. To te kwestie czynią z biegiem czasu twórczość Papy Rostkowskiej coraz bardziej aktualną. Celem wystawy jest również przeorientowanie pozycji artystki i usytuowanie jej w kręgu, w którym dotychczas nie funkcjonowała - tłumaczy Marta Smolińska, kuratorka wystawy.
Maria Papa Rostkowska studiowała w Żeńskiej Szkole Architektury imienia Stanisława Noakowskiego w Warszawie. W 1943 wyszła za mąż za Ludwika Rostkowskiego, z którym brała udział w ratowaniu Żydów z warszawskiego getta. W czasie Powstania Warszawskiego wstąpiła do podziemia i aktywnie uczestniczyła w walkach z nazistami. Po wojnie została odznaczona Medalem Virtuti Militari. W 1957 roku wyjechała na stałe z Polski, rok później poślubiła Gualtieriego Papa di San Lazzaro – włoskiego pisarza, krytyka sztuki, wydawcę magazynu „XX-e Siècle”. Od końca lat 50. tworzyła głównie rzeźby w glinie, czasami odlewane w brązie. Od połowy lat 60. ulubionym materiałem artystki stał się marmur. W 1966 roku założyła swoją pracownię w Pietrasanta, w pobliżu kamieniołomów Carrara. Pierwsza retrospektywna wystawa prac Marii Papy Rostkowskiej w Polsce odbyła się w 2014 roku w Muzeum Rzeźby imienia Xawerego Dunikowskiego w Warszawie.
