Muzeum im. Jacka Malczewskiego posiada kolekcję sztuki nieprofesjonalnej, uznawaną za jedną z najlepszych w Polsce. - Zasadniczym celem zakupu linorytów Jana Nowaka jest uzupełnienie zbiorów oraz organizacja w 2025 r. w radomskim muzeum trzeciej już edycji wystawy pt. "Talent, pasja, intuicja". Wystawa odbywa się co 20 lat i prezentuje prace artystów sztuki nieprofesjonalnej oraz nowych, docenionych przez środowisko kolekcjonerów i muzealników – mówi Leszek Ruszczyk, p.o. dyrektora Muzeum im. Jacka Malczewskiego w Radomiu.
Czym jest linoryt? To technika graficzna druku wypukłego polegająca na wyżłobieniu w linoleum, przy pomocy dłut i innych narzędzi, wzoru, który odbija się później na papierze.
Tematyka, która dominuje w twórczości Jana Nowaka to przede wszystkim sceny myśliwskie, przyroda, relacja człowieka z otaczającym go światem, z drugim człowiekiem i Bogiem. „Portret mężczyzny” z 1968 autorstwa Jana Nowaka roku znalazł się̨ na okładce triennale „Talent – Pasja – Intuicja”. Aleksander Jackowski umieścił opis jego twórczości w „Sztuce zwanej naiwną”, a jeden z rozdziałów w „Artystach dnia siódmego” poświecił mu Alfred Ligocki. Jan Nowak swoje prace prezentował m.in. w Niemczech, Finlandii i Francji, a także podczas Summer Exhibition w Royal Academy of Art w Londynie oraz w Galerii Narodowej w Bratysławie.
Jan Nowak urodził się w 1939 r. w Katowicach – Bogucicach w rodzinie górniczej. Po ukończeniu szkoły rozpoczął pracę w kopalni „Katowice” gdzie pracował przy wydobywaniu, sortowaniu węgla, a w późniejszym czasie jako sztygar. W tym czasie ukończył technikum, co pomogło mu w przekwalifikowaniu i założeniu warsztatu samochodowego. W 1957 r. zaczął uczęszczać na zajęcia z technik graficznych do Ogniska Plastycznego prowadzonych przez znanego grafika Stefana Suberlaka. Jak sam artysta wspomina „Nauczył mnie jak się robi linoryty, ale nie narzucał żadnych tematów ani rozwiązań”. Wspólnie z Józefem Rockstrochem, Franciszkiem Kurzeją utworzył grupę „Gwarek 58”. Była to grupa nieformalna, do której należało kilku twórców pracujących w tym samym czasie w kopalni „Katowice”, ale tworzących samodzielnie, bez prowadzącego zajęcia profesjonalnego artysty. Autor linorytów w 1989 r. otrzymał uprawnienia ówczesnego Ministra Kultury i Sztuki (dziś Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego) do wykonywania zawodu artysty plastyka. Miał wiele znaczących wystaw indywidualnych. Jest laureatem nagród w konkursach ogólnopolskich i międzynarodowych.
