Na czym polega fenomen stowarzyszenia Bezpartyjni Radominie? W kuluarach mówi się, że jesteście „czarnym koniem” nadchodzących wyborów.
- Świadomość społeczeństwa jest coraz wyższa. Według badań ponad 60 proc. Polaków chce, aby rady miast były bezpartyjne. Większością polskich gmin zarządzają bezpartyjni radni. Oczywiście partie polityczne próbują wmówić wyborcom, że nie ma sensu głosować na mniejsze ugrupowania, publikują pseudosondaże. Partie mają do swojej dyspozycji ogromne środki finansowe i korzystają z nich, siejąc propagandę. W ich interesie jest podtrzymywanie i podsycanie wojny polsko-polskiej. Mówimy temu stanowcze „nie”. Zakończymy wojnę polsko-polską w samorządzie – zmusimy radnych do podejmowania decyzji korzystnych dla miasta, nie dla partii.
Według sondaży jesteście trzecią siłą, ale to nie wygrana…
- Walczymy. Dla nas i Radomia wygraną bitwą będzie wprowadzenie kilku osób do rady miejskiej i uporządkowanie jej pracy siłą naszych mandatów. Musimy to zrobić, bo inaczej przez kolejne pięć lat będziemy znosić awantury polityczne w naszym mieście.
Politycy nie cieszą się popularnością. Dlaczego zdecydował się Pan na start w wyborach?
- Kiedy cztery lata temu wystartowałem w wyborach i kandydowałem na prezydenta Radomia, rzuciłem się na głęboką wodę. Mój start wynikał z buntu przeciwko temu, jak miasto jest zarządzane. Widziałem, jak trwonione są pieniądze miejskie na różne rzeczy, jak jest to nieadekwatne do efektów. Przykład: pieniądze na park Kościuszki, gdzie przeznaczono 6 czy 7 mln zł, aby zrobić alejki, a wysypano je jakimś żwirkiem i po deszczu piesi byli brudni, ochlapani. Tych pieniędzy tam po prostu nie było widać. Do tego dochodzą wszystkie podejrzenia o różnego rodzaju układy. Przecież sytuacje, które dzisiaj są pokazywane w mediach, są znane od lat, były tajemnicą poliszynela. Powszechnie wiadomo, że wpływowe osoby, wykorzystując swoje koneksje, swoje posady wiedzą o gminnych planach i zakupach działek; załatwianie prywatnych spraw przy pomocy urzędu jest normą. Wszyscy wiedzą, tylko nikt przeciwko temu nie protestuje. Mam charakter, jaki mam i moje kandydowanie było formą protestu i dążeniem – za wszelka cenę - do zmiany w mieście. Mimo, że to nie ja zostałem prezydentem, ta zmiana się dokonała.
Jak chce Pan pogodzić radnych z różnych ugrupowań, którzy w tej chwili już nawet nie mówią sobie „dzień dobry”?
- Pracuję jako mediator; wiem z doświadczenia, że jeśli ludziom przyświeca wspólny cel – tu celem powinno być miasto, a nie partia – to można wszystko wypracować. Prezydent Marcinkowski zostawił miasto z długiem na poziomie 80 mln zł, a Kosztowniak zrobił 400 mln zł i teraz radni głosują w ciemno za tym, by zadłużyć Radom na 350 ml zł, nie znając umowy z PPL na przejęcie lotniska. Musimy mieć świadomość, że jest to decyzja partyjnie narzucona. Głosami 26 radnych bezmyślnie przyjęta. Dla mnie to skandal, skrajna nieodpowiedzialność. Jeśli radni nie wiedzą, że umowę przed podpisaniem należy przeczytać, to powinni poszukać sobie innego zajęcia.
Jest Pan bardzo zdecydowany. Czy ma Pan zaplecze?
- Moje działania od lat są skierowane na to, aby stworzyć byt samorządowy złożony z ludzi, którzy chcą pracować dla miasta. Mają wiedzę, mają doświadczenie, ale nie podlegają naciskom partyjnym. Nie głosują np. przeciw obniżce cen za wywóz śmieci, bo jest to polityczny, partyjny interes. Nie rozumiem i nie dopuszczam czegoś takiego, że można działać na szkodę mieszkańców tylko dlatego, że przyświeca temu partyjny interes. Naczelnym obowiązkiem radnych jest tworzenie dobra dla mieszkańców.
A co jest dobrem mieszkańców Radomia? Co pan chciałby dobrego dla nich zrobić?
- Nie chcę wpadać w populizm. Dzisiaj wszyscy wiedzą, że potrzebujemy prostych chodników, niedziurawych dróg, czystego powietrza, oferty kulturalnej, oferty sportowej. To wszyscy wiedzą. Tak naprawdę nie o to chodzi, bo wszyscy chcą robić to samo. Mają tylko problemy z efektywnością. Nie wiem, czy to niedbalstwo, lenistwo, czy po prostu tak ciężko pracują dla swoich partii, że już nie mają czasu dla Radomia…
Ważne jest więc co?
- Przede wszystkim dialog ma być merytoryczny; nie rozmawia się partyjnie, ale wymienia poglądy. Ma być jakiś poziom tego dyskursu i to, że nie obrzucamy się inwektywami. Byłem ostatnio na radzie miejskiej, gdzie trzykrotnie ktoś kogoś nazwał kłamcą. Kiedyś to było nie do pomyślenia. Następuje zniszczenie kultury rozmowy. Do czego to zmierza? Za chwilę wyjmiemy noże, bo słowa już nie wystarczą? Jestem konserwatystą, wyniosłem z domu pewne wychowanie i szacunek dla drugiego człowieka bez względu na jego poglądy polityczne. Chciałbym zmienić ten zły dyskurs, choć wiem, że być może jest to walka z wiatrakami. I myślę też, że jeśli nie da się tego odmienić, trzeba będzie po prostu zrezygnować. Ale mam w sobie jeszcze wiele wiary i determinacji, wiem, że czasami wystarczy mała iskra. Że choćby wprowadzenie kilku bezpartyjnych radnych może wiele zamieszać i wywołać wielką zmianę.
Wbrew temu co się powszechnie mówi, w Radomiu wybudowano czy utworzono już sporo ważnych obiektów, instytucji. Czego miastu i radomianom jeszcze potrzeba?
- Myślę, że potrzeby wciąż są ogromne, bo społeczeństwo składa się z różnych ludzi. Jedni słuchają takiej, a drudzy innej muzyki. Jedni lubią kino, a inni rowerowe wycieczki. Trzeba zaspokajać potrzeby wielu grup społecznych, organizując np. różne koncerty czy infrastrukturę rowerową. Mówi się o filharmonii i uważam, że miasto takie, jak Radom zasługuje na taki obiekt. Obiekty rangi europejskiej... Kilka takich mamy i należy to kontynuować. Nie możemy siadać na laurach i mówić, że już czegoś nie robimy, bo nam się to nie należy. Wiadomo, że najpierw buduje się infrastrukturę, a potem przeznacza pieniądze na tzw. projekty miękkie, czyli aktywizowanie ludzi. Ale na pewno mamy też wiele do zrobienia, jeśli chodzi o drogi, np. potrzebne są bezkolizyjne skrzyżowania, co daje płynność ruchu, jest mniej spalin i mniejsze zanieczyszczenie. Trzeba wymieniać stare piece, tzw. kopciuchy. Musimy otwierać się na inwestycje, bo stąd są podatki i pieniądze w kasie miasta. Sumując: wszyscy wiedzą, co trzeba robić, tylko potrzeba do tego profesjonalizmu, determinacji i pozbycia się tego partyjnego podglebia. Dla mnie w tym wszystkim ważna jest moralność, dlatego stwierdzenie przewodniczącego rady miejskiej, że on chciał z kimś robić biznes i nie widzi w tym nic złego jest oburzające. Panie przewodniczący, informuję Pana, że to jednak coś złego. Jako samorządowiec miał wiedzę i wykorzystywał swoją pozycję do tego, żeby zarabiać pieniądze. To jest dla mnie niemoralne. Nie dość, że jest zatrudniony w spółce Skarbu Państwa i bierze za to ogromne pieniądze… Mnie brakuje tu etyki, moralności, zasad. Chciałbym, aby ta rada miejska była złożona z ludzi, którzy mają jakiś kręgosłup moralny i chcą dla tego miasta coś zrobić. Dlatego też uważam, że powinni iść do niej ludzie, którzy już w swoim życiu coś osiągnęli, którzy dysponują bagażem wiedzy, wykształcenia. A więc dla mnie kluczem jest zmiana rady i ostatnie lata poświęciłem budowaniu marki najpierw Bezpartyjnych Radom, a teraz Bezpartyjnych Radomian. Chciałbym, żeby mieszkańcy nam zaufali w tych wyborach.
I na koniec - jak zachęci Pan radomian do pójścia na głosowanie i oddanie głosu na Bezpartyjnych Radomian?
Niech się przy urnach potwierdzi, że Bezpartyjni Radomianie to „czarny koń” tych wyborów. Wierzę, że radomianie rozumieją potrzebę zmian. Coraz częściej patrzymy z obrzydzeniem na politykę, ponieważ rządzący z każdej opcji każdego dnia z uporem maniaka dają nam do tego powody. Nie możemy jednak odwrócić wzroku i powiedzieć, że nas to nie obchodzi czy nie dotyczy. Politycy mają realny wpływ na nasze życie, czy to na poziomie ogólnopolskim, czy naszym, lokalnym. Proszę, pójdźmy razem na wybory i pokażmy, że radomianie nie kupują partyjnej propagandy. Pokażmy, że chcemy żyć, pracować i wychowywać nasze dzieci i wnuki w Radomiu i nie zgadzamy się, aby toczono na naszym terenie partyjne wojny. Radomianie po raz kolejny muszą zawalczyć o swoją godność i niezależność. Wiem, że to się uda. Zapraszam na wybory!
