Kelles-Krauz był publicystą, pedagogiem. Działaczem i teoretykiem Związku Zagranicznego Socjalistów Polskich, później Polskiej Partii Socjalistycznej.
Kazimierz Radosław Elehard baron Kelles-Krauz urodził się 22 marca 1872 roku w Szczebrzeszynie. Był najstarszym synem inspektora akcyzy Michała i Matyldy z Daniewskich. Rodzina Kelles-Krauzów wywodziła się ze szlachty kurlandzkiej, osiadłej w Polsce od XVI wieku i miała prawo do tytułu barona. Michał von Kelles-Krauz mając 21 lat wziął udział w powstaniu styczniowym, w którym stracił cały majątek. Podjął się pracy urzędnika, co wymuszało na nim, a potem na nim i rodzinie częste zmiany miejsca zamieszkania. W 1882 roku przeniósł się wraz z rodziną do Radomia. Rok później zmarła Matylda, pozostawiając mężowi wychowanie sześciorga dzieci.
Zaraz po przeprowadzce do Radomia Kazimierz rozpoczął naukę w rządowym gimnazjum rosyjskim. Wybitnie zdolny, o dojrzałych przekonaniach społecznych, kończył kolejne klasy z odznaczeniami i nagrodami. Dobry mówca i organizator, skupił wokół siebie grupę gimnazjalistów, która utworzyła nielegalne kółko samokształceniowe pod nazwą „Aryele”, od imienia ducha z szekspirowskiej „Burzy”. Kazimierz mógł imponować kolegom zarówno pierwszymi wystąpieniami publicystycznymi na łamach „Gazety Radomskiej”, jak i prowadzonymi na własną rękę studiami ekonomicznymi. Członkowie koła urządzali dyskusje poetyckie i czytali nielegalną literaturę socjalistyczną z okresu I Proletariatu. Letnie wakacje Kelles-Krauz wykorzystywał na socjalistyczną agitację chłopów w okolicach Orońska i Szydłowca.
https://www.cozadzien.pl/jest-taka-ulica/jest-taka-ulica-kelles-krauza-zdjecia/65188
Przedmaturalne wykroczenie szkolne, za które winę wziął na siebie Kazimierz, spowodowało karne usunięcie go z gimnazjum radomskiego i przeniesienie w roku szkolnym 1890/91 do Kielc. Tu zdał egzamin dojrzałości jako ekstern.
Negatywna opinia o uczniu Kelles-Krauzie dyrektora radomskiego gimnazjum zamknęła mu drogę na Uniwersytet Warszawski, gdzie chciał studiować prawo. Nie mógł też studiować na żadnej uczelni rosyjskiej. W ciągu paromiesięcznych starań o przyjęcie na uniwersytet brał udział w życiu warszawskiej młodzieży akademickiej jako ideowy przywódca lewicowego Kółka Młodych.
W 1892 roku Kazimierz Kelles-Krauz wyjechał do Paryża. Pracował w Bibliotheque Nationale i podjął studia fizyczno-matematyczne na Sorbonie. Dwa lata później poślubił w Radomiu urodzoną w Grójcu Marię Goldstein - koleżankę z czasów gimnazjalnych i uczestniczkę warszawskiego Kółka Młodych. W 1898 przyszła na świat w Paryżu Janina, jedyne dziecko Kelles-Krauzów.
W 1893 Kelles-Krauz został członkiem Międzynarodowego Instytutu Socjologii. Swoje prawo retrospekcji przewrotowej przedstawił po raz pierwszy w referacie wygłoszonym na I Międzynarodowym Kongresie Socjologicznym w 1894. W tym samym roku został także członkiem Związku Zagranicznego Socjalistów Polskich. Wszedł w skład kierownictwa - tzw. Centralizacji; był pierwszym sekretarzem sekcji paryskiej tego związku, sekretarzem Komisji Chłopskiej, później Komisji Pracy. Podczas II Zjazdu ZZSP, który odbył się w Gandawie w 1895 roku, został wybrany mężem zaufania. Z ramienia ZZSP opiekował się Stowarzyszeniem Młodzieży Akademickiej „Spójnia” i Towarzystwem Pracujących Polaków. Współpracował z polską i zagraniczną prasą socjalistyczną oraz z periodykami społeczno-kulturalnymi i naukowymi.
W 1896 Kazimierz Kelles-Krauz rozpoczął studia w Ecole Libre des Sciences Politiques; studiował prawo, historię, ekonomię i socjologię. Słuchał też wykładów w College Libre des Sciences Sociales, gdzie w 1897 został wykładowcą w randze docenta. W roku 1901, po wygłoszeniu cyklu wykładów w Uniwersytecie Nowym w Brukseli, otrzymał stopień doktora nauk społecznych.
Ostatecznie osiadł wraz z rodziną w Wiedniu, gdzie wstąpił na wydział prawa tamtejszego uniwersytetu. Tu napisał wiele prac z dziedziny filozofii i socjologii. Ciężko chory na płuca zmarł 24 czerwca 1905 roku w Pernitz, tuż przed ukończeniem studiów prawniczych. Został pochowany na cmentarzu Centralnym w Wiedniu.
