Mieszkańcy budowali swoje domy przede wszystkim po obu stronach drogi skaryszewskiej, obecnie ul. Słowackiego. Zajmowali się wyrabianiem z gliny różnych przedmiotów i stąd, prawdopodobnie, nazwa miejscowości.
Folwark Glinice w granice miasta został włączony w 1892 roku. Pozostałe tereny przyłączano etapami – w 1899, w 1905 i w 1916 roku.
Po wybudowaniu w 1885 roku Kolei Iwangorodzko-Dąbrowskiej na terenie Glinic zaczęto lokować liczne zakłady przemysłowe, warsztaty i fabryczki. Powstała tu m.in. Odlewnia Żeliwa „Rubinstein” i Odlewnia Żeliwa „Glinice”, Zakłady Mechaniczne Kolei Nadwiślańskich, Fabryka Mebli Giętych Johanna Kohna, Fabryka Masek Przeciwgazowych „Protecta”, Polska Spółka
Obuwia „Bata”. W dwudziestoleciu międzywojennym Glinice były jedną z uboższych dzielnic Radomia. W 1926 roku w najwyższym punkcie dzielnicy i miasta została wybudowana wieża ciśnień – część miejskiego systemu wodociągowego. Za
pieniądze z pożyczki ulenowskiej za wieżą ciśnień – przy ul. Słowackiego 104 magistrat postawił osiedle baraków dla bezdomnych.
https://www.cozadzien.pl/zdjecia/spacerkiem-po-miescie-glinice-zdjecia/76621
W 1921 roku na Glinicach erygowano parafię, której pierwszym proboszczem został ks. Roman Maliszewski. Dziesięć lat później rozpoczęła się budowa kościoła pw. Najświętszego Serca Jezusowego według projektu wybitnego architekta warszawskiego Stefana Szyllera. Na rok przed wybuchem II wojny światowej Glinice połączono z resztą miasta wiaduktem. W czasie II wojny między ulicami: Słowackiego, Złotą, Białą i Kwiatkowskiego znajdowało się, utworzone przez Niemców, tzw. małe getto dla żydowskich mieszkańców miasta, w którym zgrupowano ok. 8 tys. osób. „W latach 70., dzięki prawidłowo przeprowadzonej parcelacji budowlanej, w rejonie ul. Puławskiej, Odrodzenia, Zwoleńskiej i Długojowskiej powstały zespoły domów właściwie ukształtowane pod względem urbanistycznym” – pisze w „Encyklopedii Radomia” Jerzy Sekulski.
W 1962 roku rozpoczęła się budowa parku; oddano go do użytku trzy lata później. Inicjatorem powstania zieleńca był Józef Ruzik, nic więc dziwnego, że park 20 lat później otrzymał jego imię. Natomiast w 1967 roku na Glinicach wybudowano kino Odeon – jedno z najnowocześniejszych w woj. kieleckim. Dzielnica – z parterową i piętrową, jednorodzinną zabudową, z przydomowymi ogródkami i wąskimi ulicami – zachowała do dziś swój wiejski charakter.
