Pod koniec października 1908 roku Adam Suchański przekazał cały interes swojemu synowi Edwardowi (ur. 1 października 1883, zm. 19 grudnia 1939) – absolwentowi Miejskiej Szkoły Handlowej. Ten zrezygnował z oprawy książek i obrazów, postanawiając dawny zakład introligatorski uczynić najbardziej znaną i najchętniej odwiedzaną księgarnią w Radomiu. Nawiązał kontakty z uznanymi oficynami, radomianie mogli więc czytać nowości wydawane przez Gebethnera i Wolffa czy Michała Arcta z Warszawy, Drukarnię Świętego Wojciecha z Poznania, Zakład Narodowy im. Ossolińskich ze Lwowa. Zaangażował się w ruch księgarski.
6 lipca 1914 roku Edward przeniósł księgarnię do sąsiedniej kamienicy, pod nr. 27 – lokal był nie tylko samodzielny, ale i zdecydowanie większy. Można go było wyposażyć w specjalnie dla wygody kupujących zaprojektowane meble. W 1916 roku nakładem księgarni Suchańskiego ukazała się seria pocztówek, przedstawiających najważniejsze obiekty w Radomiu.
Prowadząc księgarnię Edward Suchański studiował w Dorpacie prawo. Ukończył je w 1917 roku i wtedy znakomicie prosperujący biznes przekazał żonie Stefanii, która od 10 lat przy ul. Żeromskiego 27 pracowała. Utrzymywała kontakty niemal ze wszystkimi większymi wydawnictwami i księgarniami w Polsce.
Po wybuchu II wojny światowej księgarnia funkcjonowała nadal. Stefanii Suchańskiej pomagały dzieci: Krystyna i Stanisław. 3 kwietnia 1941 roku okupacyjne władze niemieckie uznały, że lokal przy Żeromskiego 27 idealnie nadaje się na siedzibę spółki Radio-Telefunken, więc nakazały Suchańskim przenieść się do małego, ciasnego lokaliku przy ul. Żeromskiego 21. 11 listopada następnego roku okupant zamknął księgarnię, bo właściciele sprzedawali zakazane zeszyty historyczne z wizerunkami polskich królów i herbami miast. Aresztowano Stefanię i Krystynę, a wkrótce także niepracującą w księgarni drugą córkę - Zofię. Stanisław, ostrzeżony zawczasu, zdołał się ukryć. Stefania i obie jej córki trafiły do obozu na Majdanku. Matkę wkrótce wywieziono do Auschwitz-Birkenau, gdzie zmarła 18 listopada 1944. Krystyna i Zofia były więzione w Ravensbruck. Przeżyły obóz i w 1946 wróciły do Radomia.
20 marca 1945 roku księgarnia Edwarda Suchańskiego wznowiła działalność w przedwojennym lokalu przy ul. Żeromskiego 27. Prowadził ją Stanisław, a pomagała mu żona – Irena. W 1949 roku Stanisław wraz z siostrami zdecydował, by sprzedać firmę Spółdzielni Wydawniczej „Książka i Wiedza”. Ta przemianowała ją w księgarnię nr 24. Od 1990 roku znów jest w prywatnych rękach – przejęli ją Barbara i Mieczysław Świątkowie.
Klasycystyczna, trzykondygnacyjna kamienica przy ul. Żeromskiego 27 została wybudowana w latach 1822-83. Wraz z kamienicą Żeromskiego 25 została wpisana do rejestru zabytków 12 lutego 1992 roku.