Członkami spółdzielni mogli być nauczyciele, którzy wpłacili 180 koron. W 1921 roku Przyszłość liczyła już 320 udziałowców. Każdy z nich mógł się w spółdzielni zaopatrywać w artykuły spożywcze po niższych niż w mieście cenach.
17 stycznia 1923 roku SN uruchomiła przy ul. Skaryszewskiej, jako swoją filię, Księgarnię Nauczycielską „Przyszłość”. Nauczyciele i uczniowie mogli tutaj kupić materiały piśmiennicze i papiernicze, a także szkolne podręczniki po maksymalnie niskich cenach. W tym samym roku – po przyjęciu nowego statutu – przekształciła się w Spółdzielcze Stowarzyszenie Spożywców Nauczycielstwa Szkół Powszechnych „Przyszłość”.
Wybuch II wojny światowej przerwał funkcjonowanie spółdzielni, ale na krótko. Działacze bardzo szybko ją reaktywowali i przez całą niemiecką okupację Przyszłość prowadziła sklep z artykułami papierniczymi i piśmienniczymi. Pomagała też nauczycielom materialnie, szczególnie niepracującym, a także nauczycielkom, których mężowie trafili do obozów. W siedzibie spółdzielni spotykano się również, by przekazywać sobie informacje zaczerpnięte z konspiracyjnej prasy, o tajnym nauczaniu, sytuacji na froncie czy działalności podziemia.
Po wojnie Spółdzielnia Nauczycielska „Przyszłość” kontynuowała swoją pracę. Prowadziła trzy księgarnie i dwa sklepy: jeden z artykułami spożywczymi przy ul. Słowackiego 17 i włókienniczy, przy ul. Żeromskiego 70. Księgarnia Spółdzielcza „Przyszłość” oprócz działalności handlowej zajmowała się też upowszechnianiem czytelnictwa, szczególnie wśród mieszkańców wsi, a także wspierała finansowo bursę dla dzieci nauczycielskich. Pod koniec 1949 roku, w związku z reorganizacją księgarstwa w Polsce, księgarnia radomska przejęła wszystkie spółdzielnie księgarskie z terenu woj. kieleckiego; było ich 15. 1 stycznia 1950 roku KS „Przyszłość” została postawiona w stan likwidacji w związku z powołaniem Przedsiębiorstwa Państwowego „Dom Książki”.
Rok wcześniej PSS przejęła oba sklepy Spółdzielni Nauczycielskiej „Przyszłość”.
Eklektyczną kamienicę przy ul. Skaryszewskiej 17 zaprojektował Henryk Karłowicz-Szisler. Wybudowana została w 1891 roku na klub garnizonowy dla żołnierzy rosyjskich. Mieścił się pod tym adresem do 1906 roku. Potem w budynku miały swoją siedzibę różne placówki oświatowe, m.in. Szkoła Handlowa Żeńska. W 1915 roku obiekt przejęło wojsko rosyjskie i urządziło w nim szpital polowy. Rok później przeniosło się tutaj z ul. Długiej 4 (obecnie ul. Traugutta 61) Seminarium Nauczycielskie ks. Józefa Rokosznego. W sierpniu 1917 roku kamienicę wraz z oficyną kupiła dla radomskiego koła Polska Macierz Szkolna.
