Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku Odlewnia Żeliwa Moszka Rubinsteina przy ul. Gieryczewskiej 15 (obecnie ul. Dąbrowskiego), Odlewnia Żeliwa „Glinice” przy ul. Średniej 15, Zakład Maszyn i Odlewnia Żelaza Gustawa Kindta przy ul. Staromiejskiej 8 i Odlewnia Żeliwa „Brago” przy ul. Podjazdowej 37 (obecnie ul. Beliny-Prażmowskiego) przeszły pod Zarząd Państwowy; nazwano je po prostu „zakładami” i ponumerowano od jeden do czterech. 15 marca 1948, decyzją ministra przemysłu i handlu, utworzono z nich zespół pn. Odlewnie Radomskie Przedsiębiorstwo Państwowe Wyodrębnione, który podlegał Zjednoczeniu Przemysłu Odlewniczego w Radomiu. Dyrekcję Odlewni Radomskich ulokowano przy ul. Gieryczewskiej.
W powojennej Polsce nieomal każdą dziedziną próbowano sterować centralnie. W tym celu tworzono zjednoczenia – organy, które miały za zadanie zarządzać daną branżą przemysłu czy usług. Zjednoczenia Przemysłu Odlewniczego utworzono 15 czerwca 1945 roku. W jego skład weszło 10 zakładów odlewniczych, w tym cztery radomskie. Cztery lata później moloch przekształcono w Zjednoczenie Przemysłu Odlewniczego Przedsiębiorstwo Państwowe Wyodrębnione w Radomiu. Jego zadaniem było koordynowanie, nadzorowanie, kontrolowanie i ogólne kierowanie siedmioma zakładami odlewniczymi będącymi własnością państwa lub znajdującymi się pod Zarządem Państwowym. Wśród nich były, rzecz jasna, Odlewnie Radomskie.
ZPO PPW przetrwało tylko do 1951 roku. Wtedy to powołano w Radomiu Centralny Zarząd Odlewnictwa. Siedem lat później CZO został przekształcony w Zjednoczenie Przemysłu Wyrobów Odlewniczych. Do ZPWO nalażało ok. 360 przedsiębiorstw przemysłu odlewniczego w całym kraju.
Od 1968 roku Zjednoczenie, wraz z Centralą Zbytu Wyrobów Odlewniczych „Centrodlew”, miało siedzibę w nowoczesnym, ośmiokondygnacyjnym budynku przy ul. 22 Lipca 15 (dziś ul. Beliny-Prażmowskiego).
Zjednoczenie zostało zlikwidowane 1 stycznia 1982 roku. Odlewnie Radomskie funkcjonowały ponad 10 lat dłużej niż „centrala”.
Odbudowane, rozbudowane i unowocześnione w latach powojennych początkowo wytwarzały odlewy handlowe z żeliwa szarego i ciągłego. Od 1960 roku rozpoczęły produkcję grzejników i kotłów centralnego ogrzewania. Z tych drugich szybko zrezygnowano, by zająć się robieniem grzejników, głównie na potrzeby budownictwa miejskiego. W listopadzie 1976 roku uruchomiono nowoczesny wydział przy ul. Potkanowskiej 50, produkujący grzejniki ze stopu aluminiowego.
Kryzys gospodarczy lat 90. i brak zamówień na wyroby odlewnicze spowodował likwidację Odlewni Radomskich. Sąd Gospodarczy w Radomiu ogłosił upadek przedsiębiorstwa 5 maja 1993 roku.
