Publiczna Szkoła Podstawowa nr 12 Specjalna im. bp. Jana Chrapka
Początki szkolnictwa specjalnego w Radomiu sięgają lat trzydziestych. W 1934 roku przy Szkole Powszechnej nr 15 utworzono klasę specjalną. Rok później działały już dwie klasy – osobno dla uczniów polskich i żydowskich. W wynajmowanych przez miasto pomieszczeniach prywatnej kamienicy przy ul. Reja 20 uczyło się 54 dzieci. Badaniem dzieci i ich przydziałem do oddziałów specjalnych zajmowali się pierwsi nauczyciele i ówczesny kierownik szkoły, Augustyn Missal. Na początku roku szkolnego 1937/1938 oddziały specjalne przeniesiono do budynku przy ul. Traugutta 57.
W czasie II wojny światowej szkoła nie funkcjonowała – żydowskich uczniów Niemcy wymordowali, a sprzęt i pomoce naukowe zniszczyli. Zaraz po wyzwoleniu Radomia Tadeusz Nowakowski, przedwojenny zastępca kierownika szkoły specjalnej, z pomocą mieszkańców, uruchomił placówkę. Ponownie jej siedzibą stała się kamienica przy ul. Traugutta 57; otrzymała imię Józefy Joteyko (1866-1928) - psycholog, pedagog i fizjolog, współorganizatorki pedagogiki specjalnej w Warszawie. Kierownictwo szkoły powierzono Tadeuszowi Nowakowskiemu; funkcję tę pełnił aż do 1972 roku.
W roku szkolnym 1952/1953 szkoła liczyła już osiem oddziałów i 180 uczniów. W tym samym roku przy ul. Wspólnej rozpoczęto budowę internatu dla dzieci z ówczesnego woj. kieleckiego. Ukończono ją w 1954.
https://www.cozadzien.pl/zdjecia/ze-szkolnej-kroniki-psp-12-im-bpa-jana-chrapka-zdjecia/72959
W latach 1959-1960 szkoła specjalna z ul. Traugutta została przeniesiona na ul. Słowackiego 17, do dawnego budynku Technikum Przemysłu Skórzanego. Ponieważ zdecydowanie poprawiły się warunki lokalowe, władze oświatowe zdecydowały o utworzeniu, w 1960 roku, Zasadniczej Szkoły Zawodowej Specjalnej. Dzięki temu absolwenci Podstawowej Szkoły Specjalnej mieli możliwość dalszego kształcenia. Najpierw można było zostać ślusarzem maszynowym, rok później utworzono krawiectwo damskie lekkie. Placówka sukcesywnie się rozwijała, przybywało kierunków i nauczycieli. W roku szkolnym 1969/1970 dyrektorem ZSZS został Henryk Lipiński.
W 1965 roku uczniów było tak dużo, że dyrektor podstawówki, Tadeusz Nowakowski przeniósł część oddziałów do budynku przy ul. Traugutta 50 i do budynku przy pl. Stare Miasto.
1 września 1972 roku utworzony został Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy. W jego skład wchodziły: VI, VII i VIII klasy szkoły podstawowej i siedem kierunków szkoły zawodowej. Warunki lokalowe nie należały do najlepszych, ale napływ młodzieży się nie zmniejszał. Młodzież spoza Radomia mieszkała w pięciu internatach wchodzących w skład SOSW. W roku 1992 bursy skomasowano i przeniesiono do jednego budynku - przy ul. Kolejowej 22.
W maju 1977 roku, w 17. rocznicę istnienia szkoły zawodowej i w 40.rocznicę istnienia szkoły podstawowej, Specjalnemu Ośrodkowi Szkolno-Wychowawczemu nadano imię wybitnego pedagoga - Janusza Korczaka.
W lutym 1994 roku, decyzją kuratorium oświaty, Podstawowa Szkoła Specjalna została wyłączona ze Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego i po 60 latach przeniesiona do własnego budynku - przy ul. Armii Ludowej 1a (obecnie ul. św. Brata Alberta). Oddany do użytku pawilon miał być zresztą pierwszą częścią Ośrodka Edukacyjno-Rehabilitacyjnego dla Dzieci o Specjalnych Potrzebach Edukacyjnych.
W związku z reformą edukacji, 1 września 1999 roku podstawówka specjalna została przekształcona w Zespół Szkół Specjalnych, czyli Publiczną Szkołę Podstawową nr 12 Specjalną i Publiczne Gimnazjum nr 15 Specjalne. Po kolejnej reformie to Publiczna Szkoła Podstawowa nr 12 Specjalna.
Szkoła przyjmuje dzieci z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim i umiarkowanym oraz ze sprzężonymi dysfunkcjami. Pracuje tu 67 nauczycieli. Placówka dysponuje: 22 salami lekcyjnymi, salą gospodarstwa domowego, pracownią multimedialną, pracowniami komputerowymi, gabinetem terapii integracji sensorycznej, gabinetami rewalidacji, gabinetem psychologa i pedagoga, gabinetem logopedy, świetlicą i biblioteką.
