Dla Zdzisława Radulskiego czas się zatrzymał. Choć były: pięściarz, kulturysta, a także specjalista pływania ma na karku 84 lata, to jego sylwetka wygląda nawet o kilkadziesiąt lat mniej! Ma na to wpływ przede wszystkim sportowy tryb życia. Tak oto przedstawia się historia popularnego w Radomiu ”Hrabiego”.
- Wszystko rozpoczęło się w 1956 roku. Byłem wówczas w wojsku pod Kielcami. Tam też boksowałem. Startowałem w kat. wagowej 62,5 kg, a była to wówczas waga lekko półśrednia. Pewnego razu, po jednym z kolejnych pojedynków znokautowałem swojego rywala. Nie był on w stanie samodzielnie opuścić ringu. Został przewieziony do szpitala. Tam spędził cztery dni i na całe szczęście przeżył. Mimo to kibice kieleccy wyzywali mnie. Mówiono na mnie bandyta z Radomia. Po tej walce stanąłem przed lustrem, spojrzałem w niego i postanowiłem - czyniąc znak krzyża, że już nigdy więcej nie założę rękawic i nikogo nie uderzę. Wytrwałem w swoim postanowieniu do dziś. Trenerzy, eksperci od boksu mówili mi, żeby się jeszcze zastanowił. Wróżyli doskonałą przyszłość, nawet mistrzowską. Byłem przez nich nazywany „Królem nokautów” ze względu na bardzo mocne ciosy. Postanowiłem, że z boksem jednak skończę – zdradził Zdzisław Radulski.
https://www.cozadzien.pl/sport/sportowe-podsumowanie-roku-2021/78784
Bez uprawiania sportu Radulski długo nie wytrzymał i dzięki studentom z Warszawy postanowił spróbować swoich sił w kulturystyce i podnoszeniu ciężarów…
- Miałem okazję spotkać się w 1957 roku ze studentami z Warszawy. To oni powiedzieli mi o czymś takim, jak kulturystyka. Że jest ona niezwykle popularna w Stanach Zjednoczonych. Zobaczyłem pierwsze zdjęcia z kulturystami i zapragnąłem wyglądać tak jak oni. Nie było wtedy takiego sprzętu, więc na początku, po prostu dźwigałem kamienie! Rok później w Radomiu założyłem pierwszy klub kulturystyczny. Startowałem w zawodach rangi mistrzostw Polski. Nie byłem jakimś najlepszym zawodnikiem, bo zwykle zajmowałem miejsca w środku stawki, ale dawało mi to większą motywację do pracy. Właśnie wtedy w tzw., branży – mówiono na mnie „Rzeźba Polski”. Moim atutem były rozbudowane mięśnie: ramion i pleców. Na kulturystyce nie spocząłem, bo nauczyłem się pływać. Pierwsze kroki stawiałem na stawach na Wośnikach. Następnie pływałem coraz więcej i więcej, korzystając z akwenów wodnych w Kosowie, a także z tzw. „Młynka”. To jest obecny zalew na Borkach, ale w tamtych czasach tak był nazywany. Później skończyłem Akademię Wychowania Fizycznego na Bielanach w Warszawie i tam zrobiłem specjalizację z pływania. Trenowałem nie tylko piłkarzy Radomiaka, ale również studentów uczących się w Radomiu i żołnierzy. Szkoliłem wojska lotnicze. Do dziś dnia jestem z moim ukochanym Radomiakiem. W tym roku będzie, to już 64 lata pracy!
https://www.cozadzien.pl/sport/kinga-gill-jedyna-kobieta-na-pokladzie-radomiaka-radom/78824
Radulski zwany przez piłkarzy, kibiców - „Hrabią”, czynnie uprawia sport i dba o zdrowie. Można go spotkań m.in., w siłowni Just Gym w Radomiu.
- Trenuję codziennie. Trzy razy w tygodniu – poniedziałki, środy i piątki, chodzę na siłownię. Czasem jestem cztery razy, kiedy przychodzę na zajęcia siłowe Radomiaka. Tam podpowiadam mojemu uczniowi Maćkowi Lesiszowi w prowadzeniu zajęć, ale on sam bardzo dobrze to wykonuje. Zwracam uwagę na poprawność ćwiczeń zawodników. Ja poza dźwiganiem ciężarów korzystam także z bieżni i wzmacniam nogi po przebytym w listopadzie w 2020 roku zabiegu. Z uwagi na to, że mieszkam na trzecim piętrze, to również wchodzenie wymaga sprawności i wysiłku. Najważniejsze jest to, żeby być w ciągłym ruchu. Ja np. często wstaję około 3:00, by już godzinę później rozpocząć zajęcia. Mam takie motto, którym próbuję zarażać innych. „Ruch zastąpi każde lekarstwo, a żadne lekarstwo nie zastąpi ruchu” - podsumował Zdzisław Radulski, który o ile tylko zdrowie pozwala, zasiada na ławce dla zawodników rezerwowych Radomiaka, jako jeden z fizjoterapeutów zespołu.
